Droomeiland, Malediven (Filitheyo)

20-08-2011;
Ik sta veel te vroeg op, omdat ik bang ben te laat te komen. Om tien uur vertrekken we vanuit Zaandam naar Brussel om daar vervolgens het vliegtuig te nemen naar Filitheyo (Malediven) met enkele tussenstops. Ik sta echter al om zes uur in de ochtend klaar voor vertrek, te stuiteren op mijn stoel omdat ik niet nog vier uur kan wachten. Ik heb zo'n gevoel in mijn buik, goede zenuwen, of ook wel vakantievlinders (dat is hoe ik het ben gaan noemen).
Wanneer het dan eindelijk zo ver is, stijgen deze vlinders naar mijn hoofd en kan ik alleen nog maar aan de eindbestemming denken.
Ik weet wel een beetje wat er te verwachten is, ik heb namelijk het hele internet van top tot teen onderzocht. Toch, is wat ik nog niet weet het spannendst. Hoe zal de sfeer daar zijn en hoe zal ik me daarbij voelen? Hoe zijn de mensen daar? Is het echt zo dat als je een banaan in het water houd je omringd wordt door vissen? Zoveel dat ik nog niet weet en ik kan niet wachten om erachter te komen er er mooie herinneringen van te maken.

We (mijn ouders, broertje en ikzelf) zijn na ongeveer 260 km, drie en een halfuur rijden, aangekomen op het vliegveld van Brussel. De vakantievlinders nemen steeds meer toe terwijl we inchecken en de koffers op de lopende banden achterlaten. We gaan wat te drinken halen, maar ik maak me zorgen over de tijd. Het liefst zou ik helemaal gereed op de stoelen zitten waar je uiteindelijk ook moet zijn om in het vliegtuig te stappen. Gelukkig komt dat altijd (tenminste, tot nu toe...) wel goed.

Eenmaal in het vliegtuig (kwart over 6 in de avond) is de spanning wat afgenomen. De eerste twee uur gaan ook wel snel voorbij, maar na al dat zitten wil ik best wel even mijn benen strekken en daarbij heb ik ook nog eens een houten kont gekregen. Dan te bedenken dat we nog acht uur moeten (en dan zijn we pas in Colombo)!

Eindelijk zijn we dan op Colombo aangekomen. Hier moeten we een anderhalf uur wachten om vervolgens nog een uurtje te vliegen naar Malé. Dan zit je met z'n allen te wachten op het vliegtuig en bedenk je dat het eigenlijk best wel zonde is dat we niks van Colombo meekrijgen, op het vliegveld na. Misschien een idee voor later...

Maar goed, het is weer tijd om het vliegtuig in te stappen. Een uurtje zal nu wel meevallen, we hebben tenslotte al 10 uur geoefend op onze houten kont!

Dan zijn we uiteindelijk op Malé aangekomen. Het was totaal niet wat ik verwacht had van de Malediven. Er stonden overal waar ik keek gebouwen, en met moeite vond ik enkele palmbomen. Gelukkig was onze eindebestemming Filitheyo en niet Malé (de Malediven hebben 1190 koraaleilanden waarvan de grootste 5 vierkante km is).

Met de bus gingen we naar het volgende vliegveld, we moesten namelijk nog met een watervliegtuig om op Filitheyo te komen. Dat was best spannend aangezien we dat nog nooit gedaan hadden.

Na drie uur wachten op het derde vliegveld konden we eindelijk in het watervliegtuig stappen. In de tussentijd hadden mijn broertje en ik van het toch nog mooie uitzicht aan het water genoten (de zee is immers altijd mooi).

Toen gingen we opstijgen. We hadden twee piloten die alles bedienden met blote voeten en altijd met z'n tweetjes aan de hendel trokken. Het vliegtuig was erg klein, maakte ontzettend veel geluid en ging veel hoger dan we eigenlijk verwacht hadden van een watervliegtuig. Zo konden we toch nog meerdere kanten zien van de Malediven. Daardoor was ik toch een beetje opgelucht. Dan zal Filitheyo vast niet vol gebouwen staan (waar ik toch een beetje bang voor was sinds ik Malé had gezien).

Na een halfuurtje werd de landing ingezet. Een landing op het water was ook weer erg spannend. Vervolgens was het een hele klus om uit te stappen. Het was rot weer, de zee was ruig en we moesten met onze koffers op een soort vlot stappen om vervolgens in de boot te stappen.

Tijdens het varen ging de punt van de boot veel te veel omhoog door het ruige water waardoor ook de koffers alle kanten op gingen. Ik had het gevoel alsof ik in een achtbaan zat. Ik vond het helemaal geweldig, ik had dan ook niet door dat het eigenlijk nogal gevaarlijk was. Toen we aankwamen zei de kapitein ook nog eens 'We survived it!', wat me toch wel deed beseffen dat we geluk hebben gehad.

Uiteindelijk kwamen we op Filitheyo aan en moesten we op een erg lange steiger stappen. Ik stond daar met mijn mond vol tanden. Het was was ik verwacht had en nog véél meer. We werden erg vriendelijk ontvangen met een drankje een een naar citroen ruikend doekje om ons op te frissen. Vervolgens werden we naar onze huisjes begeleid. We hadden twee huisjes die met elkaar verbonden waren. Mijn broertje en ik deelden een huisje en waren erg onder de indruk. We hadden een tv, een terrasje en een buiten douche (nee niemand kon ons zien), als je dan ging douchen kon je soms een vleerhond spotten. De bedden lagen heerlijk en we werden beschermd van de muggen door een enorme klamboe. Na zo'n lange, vermoeiende dag hadden we onze nachtrust wel verdiend.